Ah… beter. De blues van de vorige week afgeworpen, terug naar grammatica van toen grammatica nog overzichtelijk was en naar woorden van toen woorden nog in het geheugen bleven hangen. Nu is er weer ruimte om nieuwe dingen te leren, maar belangrijker nog: het is weer leuk om met Japans aan de slag te gaan! En wat ook wel aardig is: door een stapje terug te zetten en te zien hoe gemakkelijk het nu bij te houden is wordt het duidelijk dat we met zijn allen de afgelopen tijd toch wel heel wat geleerd hebben.

De betekenis van de foto hierboven? Geen idee, zat wat te spelen met Photoshop en bedacht dat er al een poosje geen foto’s meer in dit weblog hebben gestaan, maar dat ik geen nieuwe foto’s heb, vandaar dat ik er één van een paar weken geleden tevoorschijn gehaald heb. Ook spelen met Photoshop is weer een plezierige bezigheid. Belachelijk dat je door één schakeltje weg te halen een hele keten kunt verbreken. Open deur die ik steeds weer blijf ontdekken. Sommige lessen moet je nu eenmaal blijven herhalen.

Bij wijze van ‘afterthought’ (nagedachte? achtergedachte?) nog een bewerkte foto, gewoon omdat me dat plezier doet: